Rondlopend in een verlaten stuk bos zie je ineens een geel bordje met Gasunie of een waterput van een van de waterleidingmaatschappijen. Je vraagt je af hoe het mogelijk is dat men zelfs hier de grond niet onberoerd heeft gelaten. Kilometers kanalen die zijn gegraven met de hand en wat dacht u van al die sluizen. Kilometers gasleiding en stroomkabels die in de grond liggen. Al dat afgegraven veen en spoor dat werd aangelegd. Al die huizen, kerken en kathedralen die zijn gebouwd. Met name de oudere gebouwen waren voorzien van meer details en dus naar ik aanneem arbeidsintensiever dan nu. Landbouw, het vellen van bomen .En dat allemaal in de 18e en 19e eeuw. Grotendeels met de hand….. Je vraagt je af hoe dit in vredesnaam allemaal mogelijk is geweest.
Bomen op een rij
Om even te ontsnappen aan al die regen, kozen we er gisterenochtend voor om een stuk te gaan fietsen. Normaal gesproken bestaan de zaterdagen eruit om wat klusjes te doen, maar aangezien het al een aantal dagen had geregend kozen we voor wat ontspanning. Al die bomen die keurig netjes op een rij staan en het maakt daarbij niet uit of ze nu langs een weg, in het bos of langs een weg of fietspad staan. De hand van de mens is hierin duidelijk te zien. Oerbossen zijn er praktisch niet meer. Zoals ik hierboven al suggereerde, bijna geen enkel stuk grond is meer onberoerd en onbewerkt.
Het is voor mij duidelijk dat de mens generatieslang misbruikt is en wordt. Kanalen worden gegraven en weer gedempt. Wegen worden aangelegd en weer weggehaald. Bomen worden geveld en weer gepoot. Gebouwen worden gebouwd en weer weggehaald. Gebieden met veen worden afgegraven en weer ingericht om groei te bevorderen. De UNESCO status die het hierbij krijgt is ook opmerkelijk te noemen.. Maar goed, dat weet u als kritische lezer.
Niet te overzien
Wat zich in de 18e en 19e eeuw allemaal heeft afgespeeld is bijna niet te overzien. En wellicht gaat het nog verder terug. Zoals ik in een eerder artikel al schreef zijn er altijd al kritische denkers geweest die ook hun vraagtekens hadden bij datgene wat zich afspeelde in hun tijd en de creatie van de geschiedenis. Maar wat konden ze meer dan wij nu? We ervaren het, maar kunnen geen vuist maken, net zo min als zij toen. Wat dat betreft dat is het een herhaling van zetten of terwijl de geschiedenis herhaalt zich. Het frustreert, want we weten dat het niet klopt. Het? Ja, daar gaan we weer, “het” inderdaad. Want wat bedoelen we daar nu eigenlijk mee.
De mens is geprogrammeerd om te dienen en te accepteren dat er altijd een hogere macht is die boven hen staat. Doe je dit meerdere generaties, dan spreek je over acceptatie en hoor je veelal: ’tja, weten dat het niet klopt, maar wat kunnen we eraan doen”. Geloof, politiek, wetten en noem ze allemaal maar op, het zijn allemaal vormen van dienen die geaccepteerd worden. Neem nou de politiek, bekijk deze video uit 1966 eens van de boerenpartij. Je bent nu bijna 60 jaar verder en er is nog nooit iets verandert. Ook hier hadden we al te maken met gecontroleerde politieke partijen die ervoor moesten zorgen dat hun achterban in het gareel bleef lopen. Met andere woorden, we dienen de elite. Ik noem dit als voorbeeld, want ik heb zelf helemaal niets met politiek. Ze dienen allen de elite.
Logica
Dat die elite er is, is overduidelijk. Wij onderhouden de elite. Echter deze elite is geraffineerd gestructureerd en geeft u het idee dat u een vrij mens bent. U moet echter wel dit, dat, dit, dat…….Bewijzen dat er een elite is, is zo makkelijk. Men beheert en beheerst namelijk alle fundamentele en niet fundamentele aspecten die voor een huidige mens nodig zijn om een fatsoenlijk leven te leiden en soms of veelal lijden. Je hebt echter keus om niet mee te doen aan dit systeem, maar dan val je ook overal buiten. Tijdens de zogenaamde pandemie kwam er ineens veel aandacht voor o.a. soevereiniteit. Het kwam uiteraard ontzettend goed uit om deze mensen nadien weg te zetten als complotdenkers en gevaar voor de samenleving. Om maar te verduidelijken dat je eigenlijk geen keus hebt. Overal is over nagedacht.
De mens is er om te dienen
De meesten van ons dienen de elite en zijn structuur. We werken voor de staat, provincie of gemeente. Het maakt daarbij niet uit of u nou zelfstandig bent of in loondienst werkt. Dat idee hebben we wel, maar de opdrachtgever is nog steeds de staat, gemeente of provincie. De meesten die werken hebben geen flauw idee dat ze werken om het systeem in stand te houden. Het interesseert ze ook niet, want we worden immers beloond met een salaris.
Tja en dan zit de fietstocht van 60 km erop. 60 km door het mooie Drenthe. Waar de bomen netjes op een rij staan.
