Tegenwoordig moet je wel met je tweeën werken om te kunnen voorzien in het levensonderhoud. Helemaal nu alles om je heen duurder wordt. Om wat extra’s te kunnen verdienen kun je besluiten om een extra baantje te nemen of extra uren te gaan werken. Eigen keuze, geen probleem toch? Op zich niet, mits er kinderen in het spel zijn. Gelukkig biedt de overheid hierin uitkomst. Er is van alles geregeld om ervoor te zorgen dat uw kind zo snel mogelijk participeert in het systeem. Het gecreëerde systeem wat wij maatschappij noemen. Een maatschappij waarin u zelf zo weinig mogelijk hoeft na te denken en waarin vrijwel alles is geregeld, van wieg tot graf. Alles lijkt opgezet om de communicatie tussen ouders en kind zoveel mogelijk te verstoren.
Veel mensen zien werk tegenwoordig als ontspanning. Dat is in ieder geval het beeld wat ik om me heen zie. Vrouwen die net moeder zijn geworden kunnen niet wachten om weer aan het werk te gaan, dus moet er opvang geregeld worden. Hieronder een opsomming van de mogelijkheden:
- Kinderdagopvang (0-4 jaar). Voor kinderen die nog niet naar de basisschool gaan.
- Buitenschoolse opvang. Opvang voor schoolgaande kinderen.
- Tussenschoolse opvang. Opvang voor schoolgaande kinderen voor tussen de middag.
In sommige gevallen passen opa en/of oma op, vrienden, kennissen of een gastouder op. Alles wordt in het werk gesteld om de ouder(s) in kwestie te kunnen laten werken en te laten meedraaien in de maatschappij. Daardoor ligt de focus op het werk en niet meer op het opvoeden.
Bizar
Het is ook bizar om te zien hoeveel kinderen al op jonge leeftijd worstelen met hun gevoelens en traumatische ervaringen hebben. Kinderen lijken op steeds jongere leeftijd volwassen te zijn, althans zich zo te gedragen. Wat op zich ook logisch lijkt omdat ze een stukje opvoeding van de eigen ouders missen. Normen en waarden kunnen tegenwoordig niet meer goed worden overgedragen omdat de focus niet meer ligt op opvoeden. Tevens lijken die normen en waarden door ouders ook steeds minder belangrijk gevonden te worden. Ouders staan in deze 24/7 economie de gehele dag tot de beschikking van het werkveld en hebben uiteraard geen zin aan dat “gezeur” van kinderen. Even tijd nemen om met je kind in gesprek te gaan? Hier, pak de “tablet” maar en ga een videootje kijken of een spelletje spelen. Dat is in veel gevallen tegenwoordig de thuissituatie.
Zelf nadenken
Eigenlijk is de maatschappij ook te zien als één grote dagopvang waarin iedereen zijn rol vervuld om dit in stand te houden. Een dagopvang waarin weinig tot geen aandacht is voor het individu maar waar voornamelijk naar het gemiddelde kind, leerling of werknemer wordt gekeken. In dit systeem is voor elke genoemde groep een hiërarchie ontwikkeld dat bepaald of je voldoet aan bepaalde maatstaven. Maatstaven die bepalen of je een goede ouder, leerling of werknemer bent. Maar wel maatstaven die u en ik niet bedacht hebben, maar voor ons zijn gecreëerd. Het idiote is, dat polarisatie in deze groepen wordt gecreëerd door de mensen die er zelf aan deelnemen. Want mijn kind scoort een 1+ plus op de Cito of mijn vader heeft promotie gekregen en jouw vader niet. Nee, de focus moet zoveel gelegd worden op werk en school. De basisschool legt de basis, zo is het toch?
