Je voelt je niet goed. Je voelt pijn in je buik, je hoofd en/of je spieren. De kans is groot dat je iets hebt gezien, meegemaakt of ergens tegenop ziet wat deze gevoelens veroorzaken. Wij als mens maken dit allemaal mee, de één wat vaker dan de ander, maar meemaken doen we het. Het is juist dat gevoel wat we moeten koesteren. Het is een van de hulpmiddelen waar wij als mens vaker gebruik van kunnen of misschien wel moeten maken. Dat gevoel zegt iets over ons als individu, als mens, als persoonlijkheid, Het zegt iets over hoe je naar de wereld kijkt en welke vragen je daarbij stelt.
Natuurlijk, je kunt het niet altijd met elkaar eens zijn, dat klopt. Als je je gevoelens uit, dan zorgt dit veelal voor discussies en onbegrip. Onbegrip vanuit je omgeving, maar soms begin je ook te twijfelen aan jezelf. Als je je niet begrepen voelt, je het gevoel hebt om ergens alleen in te staan, dan kun je je inderdaad erg alleen voelen. Het gevoel blijft vaak. Dit komt omdat dit gevoel iets zegt over jou, wie je bent en waar je voor staat. Je gevoel dat iets zegt over jouw positie in deze wereld en je het gevoel geeft dat je er mag zijn en dat je meetelt. Dat je niet voor niets op deze wereld rondloopt, maar ook je bijdrage levert, dat zegt het! Een ieder kan dit bedenken, want degene die jou het beste begrijpt, dat ben jij zelf.
Waar wij als individuen echter tegenaan lopen is de maatschappij in waar we opgroeien. Een maatschappij die geheel is ingericht. Het lijkt soms wel dat we allemaal deel uitmaken van een geheel verzorgde reis. Een reis waarin vrijwel alles voor ons is geregeld.
“De wereld is gevangen in een net. Door de mazen heen kunnen we een glimp opvangen van de werkelijkheid.“
Tijdens deze reis leren we om te gaan met onze gevoelens en hoe we deze moeten onderdrukken. We zoeken hulp, we proberen in gesprek te gaan met onze omgeving, maar komen er dan vaak achter dat deze je niet begrijpt. Hulp wordt veelal gezocht bij een maatschappelijk werker, psycholoog of psychiater. Onze geschiedenis laat zien dat mensen die deze onbegrepen gevoelens ook hadden vaak als krankzinnige werden aangewezen.
“Onze geschiedenis laat zien dat mensen die deze onbegrepen gevoelens ook hadden vaak als krankzinnigen werden aangewezen en weggestopt als criminelen.”
Het is logisch dat mensen niet te koop lopen met deze gevoelens. Ze willen niet de discussies aangaan omdat ze toch al weten dat ze niet worden begrepen. De mens is afgeleerd om iets met deze gevoelens te doen. Je past je aan, aan de rest, aan de maatschappij, er is geen alternatief. De mens is compleet uit het oog verloren wie hij echt is, compleet!
Een korte terugblik in onze (her)schreven geschiedenis maak dit al duidelijk. Oorlog, geweld, macht en lust maken al eeuwenlang deel uit van het bestaan van de mens. We lijken in een soort oneindige “loop” te zitten, maar schijn bedriegt! Onze gevoelens zijn nooit verdwenen en zijn ons kompas naar een betere en eerlijke wereld. Sommige mensen zullen nu afhaken als ze dit lezen, dit zegt ook iets . Elk woord wat ik hier schrijf is echter oprecht en zegt iets over mij als persoon en over hoe ik naar de wereld kijk.
Wij als mens, worden gestuurd en een richting opgedreven die tegen ons eigen gevoel indruist. De pijn die we daardoor ervaren is immens. Men weet dit, men weet dat we zo in het gareel kunnen worden gehouden. En zo gebeurt het al eeuwenlang. Want wat kunnen we doen? We willen onze baan houden en daarmee ons salaris. Wat zijn de consequenties als we dit verliezen? We willen niet in armoede leven, we willen onze kinderen een goede toekomst geven, nietwaar? Klopt! Dat wil ik, dat wilt u, dat willen we wellicht allemaal. Maar stel uzelf eens de vraag, wie creëert er dan die banen en wie beheert ons financieel stelsel, waarom moet ik zoveel belasting betalen en waarom eigenlijk.
Uitstappen!! Als u zich dit soort vragen gaat stellen wordt u verplicht uit te stappen. Nee, niet getreurd, u krijgt nog een kans hoor. Als u een behandeling ondergaat is er een kans dat u opnieuw kunt instappen. Wellicht is de hersenspoeling tijdens uw jeugd niet helemaal goed gegaan, maar het komt vast goed. Het “wakker worden” heeft bij mij even geduurd, maar het was juist dat gevoel wat mij erop wees. Het gevoel dat de manier waarop wij naar de dingen kijken niet klopt. Nu, jaren verder wordt het mij steeds duidelijker. De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat het pijn deed en nog steeds doet. Pijn om te zien wat mensen elkaar aan doen en wat de oorzaak daarvan is. Pijn om naar een vreedzame demonstratie te kijken en te zien hoe een vertekend beeld de media hiervan geeft. Pijn om te zien hoe (buitenlandse) politieagenten of legereenheden zonder enige reden op mensen inbeuken.
Onze op geld en macht gebaseerde geschiedenis laat zien waar we naartoe gaan. We worden vernedert tot op het bot en zullen als er niets verandert in de al eerder genoemde “loop” blijven. We zullen gedwongen worden om onze gevoelens steeds meer te onderdrukken en komen daardoor steeds verder van onszelf en van anderen af te staan. Wij moeten dit doorbreken, als collectief. Wij moeten ons meer gaan uiten waardoor we erachter zullen komen dat we een eenheid zijn. Nee, dit is geen spiritueel geleuter, dit is wat gevoel is. Geleuter is geloven en deel te nemen aan een geregisseerd script, of aan een compleet verzorgde reis of bedenk een andere metafoor! Dit script of narratief is zo groot en raakt elk aspect van onze samenleving. Het heeft directe invloed op jou als persoon.
Er zijn vele sites waar u kunt lezen over een rijke elite etc, voorzien van bronvermelding etc. Deze elite die onze wereld heeft ingericht zoals deze nu is en die de richting en koers bepalen van u en mij. Een richting die indruist tegen onze gevoelens en je het gevoel geven dat we geen keus hebben. Maar is dat zo?
Ik las laatst ergens dat de elite ons internet heeft gegeven. Ten koste van onze privacy dat wel, maar we kunnen met elkaar communiceren en onze ongenoegen uiten. Zoals u weet worden we daar steeds meer in beperkt. We loggen ’s morgens op onze werk – en privé mail in, nemen onze telefoons overal mee naartoe. Kortom, men weet vrijwel alles over u. Wat u dagelijkse bezigheden zijn en waar deze uit bestaan. Door sociale media krijgt men een nog beter beeld van uw denkwijze en idealen. Zo kan men u in een bepaald groep plaatsen en labelen. Hierdoor kan men u beperken in uw bereik(shadowbans etc) of uw account(s) zelfs (tijdelijk) sluiten. Men wil dus niet dat uw bereik te groot wordt.
De enige privacy die we straks nog hebben is op papier
De kans dat mensen artikelen op mijn site lezen is niet zo groot. Als ik een verwijzing op social media geef naar mijn artikelen wordt die kans al wat groter. Maar dat is niet de oplossing. We moeten de kern van dit probleem oplossen door onze gevoel te volgen en elkaar hierin opzoeken.
Ik lees net een artikel op Xandernieuws dat men niet meer kan reageren in enkele fora. Mede omdat het historisch besef van veel mensen echt beneden alle peil is, maar wel hun ongezouten mening geeft over zaken waarover men dus geen kennis heeft. Dit zorgt voor oneindige discussies, discussie die ik al meerdere malen met mensen heb gevoerd. Ook ik ben daar klaar mee. Verdiep je in je geschiedenis en stel je in ieder geval daarvoor open. Dan praat je over hetzelfde en kun je nog steeds je eigen mening en gevoel daarover hebben.
De groep mensen die de door de elite ingerichte wereld wel prima vinden doen geen moeite om uit te zoeken hoe onze wereld echt in elkaar zit. Want je kunt mij niet wijsmaken dat historici als van Rossum dat niet weten. Uiteraard hebben die een opleiding genoten volgens de noodzaak van de elite. Ze hebben er echter voor gekozen om deel uit te maken van het collectief. Een collectief dat bewust kiest voor het in stand houding van onze herschreven geschiedenis die het huidige narratief ondersteunen. In ruil voor hun loyaliteit zien we ze vaak op tv en genieten ze van privileges die voor u en mij niet zijn weggelegd. Met van Rossum noem ik er één, maar u kunt wel nagaan dat deze club veel groter is.
