Eén van de positieve dingen die de huidige situatie met zich meebrengt is dat je meer tijd hebt om over dingen na te denken. Dingen die echt belangrijk zijn in en voor het leven. Althans, dingen die ik belangrijk vind en één van die onderwerpen waarover je oneindig over zou kunnen discussiëren. Want, wat ik belangrijk vind, vindt u wellicht minder of niet belangrijk is het niet? Het zijn juist deze discussies die ons een groot deel van ons leven bezig houden. We maken ons druk over een transfer van Berghuis naar Ajax, maar vinden het normaal dat we steeds meer worden beperkt in onze vrijheden.
Data
Alles wat je doet creëert data, data die niet altijd lokaal of in de cloud wordt bewaard, maar veelal in onze hersenen. Het is juist deze data die de basis lijkt te zijn voor de situatie waarin we ons nu bevinden. Men wil graag toegang tot deze informatie en daar heeft men blijkbaar veel voor over. Ik ben geen dokter,arts, maar wel een wetenschapper die zijn gedachten,gevoelens en zijn lichaam beter kent dan wie dan ook. Het is, als je erover nadenkt toch ook wel gek dat als je langere tijd niet lekker in je vel zit, je naar iemand verwezen wordt die jou vertelt wat je het beste zou kunnen doen. Deze persoon heeft een studie gedaan waarin verzamelde data van vele personen is gebundeld en uiteengezet tot een opleiding waarin men blijkbaar een standaard heeft gevonden. Men heef de verkregen data geanalyseerd en zijn tot conclusies gekomen en deze omgezet naar de betreffende opleiding. Het is deze standaard waaraan je je moet conformeren, anders pas je niet zo goed in de maatschappij. Zoals ik reeds schreef in een vorig artikel heeft men er veel voor over om erachter te komen hoe je denkt en welke patronen(algoritmen) men daarin kan vinden.
Een leven lang leren
Ik verdiep mij nu in veel zaken waarover ik weinig tot geen kennis heb. Ik heb een nieuwsgierige houding. Iets wat ik mijzelf blijkbaar op latere leeftijd heb aangeleerd en op jongere leeftijd niet had of anders gezegd, het was er misschien wel, maar werd niet getriggerd. Wellicht dat daar andere factoren hebben meegespeeld zoals de omgeving, de (huidige) situatie en de mensen die daarin een rol hebben gespeeld zoals ouders, leerkrachten, werkgevers, collega’s ,vrienden en familie etc. Internet is een onuitputtelijke bron van informatie waar je jezelf ontzettend veel kan leren, maar hoe kun jij iets leren als je niet eens weet waar je interesses liggen. Je kunt bijvoorbeeld een onderwerp of thema tegenkomen waarover jij eigenlijk helemaal niets weet, het bestaan niet vanaf wist, maar jou wel enorm kan triggeren en energie kan geven als jij je daar meer in zou gaan verdiepen. Er kan een wereld voor je opengaan waarin je nieuwe kennis en ervaringen kunt opdoen.
Gecreëerde noodzaak
De sporen die we op internet achterlaten vormen het nieuwe goud voor dataverwerkers als Google, Microsoft, Amazon en noem ze allemaal maar op. De grenzen tussen privé en werk worden steeds vager. Als je je mail of appberichten niet binnen ene bepaalde tijd hebt beantwoord, dan krijg je dat wellicht wel te horen of voel je je genoodzaakt je excuses daarvoor aan te bieden. We zijn of hebben het gevoel 24 uur per dag bereikbaar te moeten zijn en die mail of app direct te moeten beantwoorden. Het is dan ook niet zo gek dat mensen tegenwoordig gestrest zijn en niet meer kunnen genieten van de dingen die er wel toe doen. Men komt niet meer toe aan ontspanning waardoor de balans enigzins kan worden hersteld. Daar hoef je niet voor te hebben gestudeerd, dat geven je lichaam en hersenen zelf aan. Je bent geen sensoren, app of iets dergelijks nodig, dat gebeurt helemaal vanzelf.
Internet of things
Door alles waar zo’n beetje smart voor staat hebben mensen blijkbaar weinig of geen oog meer voor de signalen die ze krijgen van het eigen lichaam. Dat ene rapport moet vanavond kost wat kost af, dat telefoontje moet ik straks nog even plegen en oh ja, de kinderen moet ik daarna van school halen. Voortdurend onder hoogspanning staan eist op termijn zijn tol en vraag jezelf eens af waarom? De maatschappij vomen wij zelf, wij maken er onderdeel van uit. Zonder dat we er bij stil staan wordt een groot deel van de dag data verzameld van wat we doen, wanneer, hoe, met wie, waarom,wanneer etc. Men weet waar je werkt, wat je interesses zijn, wie je vrienden en collega’s zijn, wie je werkgever(s) is of zijn, welke smartproducten je thuis gebruikt, wat je energie en water gebruik is en wat al niet meer.Deze gecombineerde dataset van ieder individu vormt het nieuwe goud
Prive of…
Het enige wat nu nog prive is datgene wat je denkt en wat je opschrijft en of tekent. Maar goed, het gebruik van papier is weer niet duurzaam en past dus niet zo goed bij de doelen die de VN stelt en waar de EU zich aan conformeert.
